@ C0n: Δεν αναφέρεται στην κανονική βίβλο, η οποία είναι όντως τεράστια, αλλά σε κάτι μικρές παιδικές εκδόσεις που είναι μια οικονογραφημένη πρίληψη διάφορων σκηνών και γεγονότων της βίβλου, για παιδάκια.
abakas7 έγραψε:Φέρε στο μυαλό σου ένα πρόσωπο από τη ζωή σου για το οποίο είσαι βέβαιος ότι σε αγαπάει πραγματικά και σε αποδέχεται όπως κι αν είσαι (συνήθως, αν και όχι πάντα, τέτοια πρόσωπα είναι οι γονείς μας). Αυτή είναι η φύση της αγάπης του Θεού αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Είναι ένας στοργικός Πατέρας.
Δεν Τον γνωρίζεις αλλά Αυτός σε γνωρίζει προσωπικά. Περιμένει από εσένα να Τον καλέσεις για να έρθει στη ζωή σου. Δεν χρειάζεται κάποια ειδική τελετή ή επίκληση. Αρκεί μόνο μια απλή προσευχή με καλή προαίρεση και ειλικρινή καρδιά: «Χριστέ μου θέλω να Σε γνωρίσω».
Μπορεί να Τον δυσφημείς, να μην Τον πιστεύεις, ίσως και να Τον μισείς. Αλλά μάθε ότι Αυτός σε αγαπάει παρόλα αυτά. Και δεν πρόκειται για μια αγάπη στα λόγια. Για σένα πέθανε στο Σταυρό. Και θέλει να εκδηλώσει έμπρακτα την αγάπη Του μέσα στη ζωή σου.
Θέλει να γεμίσει την καρδιά σου με αγάπη, χαρά και ειρήνη. Θέλει να σε ελευθερώσει από πάθη και καταστάσεις που σε φθείρουν ψυχικά και σωματικά ώστε να νιώσεις αληθινά ελεύθερος. Και πάνω απ’ όλα θέλει τελειώνοντας αυτή τη ζωή να σε φέρει κοντά Του για να ζεις μαζί Του αιώνια.
Αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός φίλε μου. Τι λες, δεν αξίζει μια δοκιμή; Εκατομμύρια άνθρωποι την έχουν κάνει και έχουν λάβει τη βεβαιότητα για όλα τα παραπάνω, ανάμεσά τους κι εγώ.
Σε αυτό το επίπεδο πλέον μιλάμε για αυθυποβολή...
abakas7 έγραψε:Περιμένεις πληρότητα ψυχής από το θέατρο και τον κινηματογράφο που εξιδανικεύουν τη βία, την ανωμαλία, τον εγωισμό και την καταπάτηση των άλλων;
Για τις χολιγουντιανες blockbuster π@π@ρι3ς μπορεί να έχεις δίκιο, αλλά το να τσουβαλιάσεις έτσι όλον τον κινηματογράφο και το θέατρο είναι επικίνδυνο... Ελπίζω αυτό να οφείλεται μόνο σε έναν αθώο, στείρο και βλακώδη καθωσπρεπισμό.
o_apolytos έγραψε:Αυτοί ουσιαστικά αγκάλιασαν τη νέα αίρεση, την οποία γνωστή σ'όλο τον τότε γνωστό κόσμο την έκανε ο Παύλος, και την υποστήριξαν στους πρώτους δύσκολους αιώνες.
ρήσεις για την καταστροφή της "πόλης της μεγάλης της έχουσας βασιλεία επί των βασιλέων της γης" - αλληγορία για τη Ρώμη, την προτεύουσα των κατακτητών, το ότι οι ταπεινοί θα κληρονομήσουν τον Παράδεισο ενώ "ευκολότερα θα περάσει κάμηλος (χοντρό σκοινί αν δεν κάνω λάθος) από βελόνα, παρά πλούσιος από τις πύλες του παραδείσου", η έντονη επίθεση στο ήθος των Φαρισαίων, η αμφισβήτηση του θεϊκού χαρακτήρα του Αυτοκράτορα κλπ. Όταν όμως κρίθηκε πως ο Χριστιανισμός ήταν μια θρησκεία που εν τέλει θα αντικαθιστούσε το δωδεκάθεο, το οποίο ήταν συνυφασμένο με το χαρακτήρα μιας εποχής που τελείωνε με το τέλος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, και καθώς είχε απήχηση στα χαμηλά στρώματα (άρα ήταν χρήσιμο εργαλείο άσκησης εξουσίας), επισημοποιήθηκε σαν θρησκεία του κράτους. Φυσικά, μαζί με αυτό έγινε και ένα καλό λίφτινγ, ώστε να αποδυναμωθεί ο ριζοσπαστικός της χαρακτήρας και να προαχθούν ρήσεις "τα του καίσαρος τω καισάρι" και λογικές "οι δούλοι να είναι πειθήνιοι στους αφέντες τους και
θα έρθει η δευτέρα παρουσία" (φυσικά δε μπορούσαν να αφαιρεθούν τα πάντα, γιατί θα έχανε την επαφή με το κοινωνικό σύνολο που εξέφραζε πριν).
των παπαδων... δλδ αν δεν υπηρχαν αυτοι θα ηξερε κανεις το θεο? εχει εμφανιστει σε κανεναν σας προσωπικα? ανθρωποι σε παλαιοτερες εποχες μου φαινεται λογικο να αποδεχονταν ολα αυτα τα ανυποστατα δογματα της εκκλησιας. αμορφωσια. αλλα σημερα? παλια σου ελεγαν πχ "το νερο ειναι διαφανες υγρο, το κρασι κοκκινο υγρο, γιατι να μην γινει το νερο κρασι?" (θαυμα του χριστου). σημερα ξερουμε τη συσταση και τη δομη τους και ξερουμε οτι αυτο απλα δεν γινεται. ή "ειπε γη κι εγινε γη". μα με τα συγχρωνα τηλεσκοπια παρακολουθουμε τη διμιουργια νεων αστρων. κατανοουμε πλεον τις διαδικασιες..
