Χρειάζεται η πλειοψηφία;

[jakob]

Eστω οτι ζεις σε μια γειτονιά οπου ο Γιάννης απολαμβάνει έσοδα 10.000 ευρώ/μήνα απο εκμετάλλευση της περιουσίας του, με όλες τις ανέσεις που αυτό το γεγονός συνεπάγεται.

Λίγο πιο δίπλα, ο Μήτσος και η οικογένεια του προσπαθούν να τα βγάλουν περα με το επίδομα ανεργίας.

Εστω οτι οι περισσότεροι γείτονες βρίσκονται σε μια ενδιάμεση κατάσταση, με ενα βασικό μισθό, και για κάποιο μαγικό λόγο, ενω βλέπουν την κατάσταση του Μήτσου και κατα βάθος φοβούνται μήπως φτάσουν σε αυτήν, συνεχίζουν να πιστεύουν οτι θα γίνουν σαν τον Γιάννη ή τουλάχιστον θα το κατορθώσουν τα παιδιά τους, φτανεί να μην διαταράξουν την "φυσική ροή των πραγμάτων".

Σε αυτή τη γειτονιά, αναπτύσσεται μια ομάδα ανθρώπων που αμφισβητεί αυτή την "αλήθεια" και θεωρεί οτι αν αναδιανείμουμε τα κέρδη του Γιάννη, ολοι θα ζουν καλύτερα, ενω ο Γιάννης το μόνο που θα έχει χάσει είναι κάποιες - κατα τη γνώμη τους - παράλογες πολυτέλειες.

Η ερώτηση μου είναι οι εξης δύο:

α)Θεωρείτε οτι αυτή η μειοψηφία μπορεί να λάβει μονομερώς δράση και τι αποτελέσματα θα έχει αυτό;

β)Θεωρείτε οτι αυτή η μειοψηφία θα πρέπει να πείσει πολιτικά την υπόλοιπη γειτονιά σχετικά με αυτό το ζήτημα και, εαν ναι, αυτό νομιμοποιεί τις ενέργειες τους ενάντια στα συμφέροντα του Γιάννη;

[antony07]

α)Θεωρείτε οτι αυτή η μειοψηφία μπορεί να λάβει μονομερώς δράση και τι αποτελέσματα θα έχει αυτό;

β)Θεωρείτε οτι αυτή η μειοψηφία θα πρέπει να πείσει πολιτικά την υπόλοιπη γειτονιά σχετικά με αυτό το ζήτημα και, εαν ναι, αυτό νομιμοποιεί τις ενέργειες τους ενάντια στα συμφέροντα του Γιάννη;

α) Ίσως, ναι αν δεν τα καταφέρει στο (β)
β) Ναι

Είτε γίνει με νομιμοποίηση "γειτονιάς" είτε όχι, το γεγονός είναι ότι όλες οι κοσμοϊστορικές αλλαγές στην ιστορία έγιναν από μειοψηφίες.
Ο κόσμος δύσκολα πείθεται να δεχτεί μια αλλαγή στο status quo που το σύστημα με δια βίου εκπαίδευση του ρίζωσε στο μυαλό (οικογένεια, σχολείο κλπ), αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ο κόσμος θα μείνει στάσιμος. Ούτε αναιρεί το παράλογο και το ανούσιο του να στερείται η εκάστοτε οικογένεια τα χρειώδη για να έχει ο εκάστοτε Γιάννης μια πισίνα και ένα τσερόκι παραπάνω, εις βάρος της επιβίωσης των συνανθρώπων του, επειδή εμφυτεύτηκε δολίως στα μυαλά της γειτονιάς ότι είναι "φυσιολογική" λειτουργία του οικονομικού συστήματος η άνιση κατανομή του πλούτου.

[dead]

Και τα 2 χρειάζονται. Σίγουρα η πλειοψηφία είναι ο αυτοσκοπός, αλλά όχι και απόλυτη ανάγκη η οποία αν δεν ικανοποιείται λουφάζουμε. Το αν ο λαός θα ακολουθήσει τις ιδέες της όποιας οργάνωσης, ή θα φτιάξει το δικό του κίνημα, ή θα παραμείνει αδρανής δεν γίνεται να το ξέρεις. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι κοντά στον λαό (του οποίου άλλωστε είσαι μέρος), να εκθέτεις τις ιδέες σου και οταν το κρίνεις ώριμο, αναγκαίο, σκόπιμο (οτιδήποτε τέλος πάντων) να δρας. Τα αποτλέσματα της όποιας δράσης, πλειοψηφικής ή μειοψηφικής, πάλι δεν μπορείς να τα ξέρεις, σίγουρα όμως το αν θα στεναχωρηθεί η μια ομάδα ή θα ξεβολευτεί η άλλη δεν αποτελέι δικαιολογία για καθυστέρηση.

'Αρα η συζήτηση για πλειοψηφία ή μειοψηφία είναι σχετική. Στο "έπος του 21" πχ η μειοψηφία ήταν στο προσκήνιο και παρά τις ήττες, τους εμφυλίους, κάτάφερε να δημιουργήσει μια μορφής κράτος (έστω και με τις παρεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων). Αντίθετα το ΕΑΜ που ήταν η συντριπτική πλειοψηφία του λαού πνίγηκε στο αίμα.

Αντιστρέφοντας το ερώτημα ο Γιάννης δημιούργησε καθαρά την περιουσία του? Πως νομιμοποιείται να δεσμεύει πλούτο τον οποίο παράγει μονο η ανθρώπινη εργασία? Αν φτάσει η στιγμή της αναδιανομής μέρους του πλούτου του θα νομιμοποιείται να αντιδράσει? Αν ναι με ποιά μέσα?

Χωρίς να αναφέρομαι προσωπικά στον jakob δεν είναι περίεργο που αποδεχόμαστε ο πλούσιος να αναφέρεται με το πιο επίσημο Γιάννης ενώ ο φτωχός-πληβείος με το πιο "λαϊκό" Μήτσος (λαϊκό=ακαλλιέργητο=χυδαίο με την κρατούσα άποψη)?
'Εχει ριζώσει τόσο βαθιά το αξίωμα ανθρωπος=πορτοφόλι

[papagalakos II]

Εξαρτάται πως αντιλαμβάνεται κανείς το δίκαιο.
Υπάρχει το δίκαιο του ισχυρού, όπως υπάρχει το δίκαιο της πλειοψηφίας, το επαναστατικό δίκαιο κ.λπ.

Το τι είναι σωστό να γίνει και τι όχι, τι είναι δίκαιο και τι δεν είναι δεν έχει αντικειμενική απάντηση. Έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται κανείς τη ζωή, τη σχέση του με την κοινωνία, την κουλτούρα του.

Για παράδειγμα το 1789 στη γαλλική επανάσταση η αριστοκρατία ήθελε να συμμετάσχει στην εθνοσυνέλευση με ίσο αριθμό αντιπροσώπων παρότι αριθμητικά ήταν ισχνή μειοψηφία γιατί αυτό αντιλαμβανόταν ως δίκαιο. Άνθρωποι που θεωρούσαν τους εαυτούς τους ιερούς και τους υπόλοιπους μετά βίας ανθρώπους έτσι αντιλαμβάνονταν ότι έπρεπε να γίνει. Οι υπόλοιποι με το αίσθημα της πλειοψηφίας θεωρούσαν ότι δίκαιο ήταν να υπάρξει αναλογική αντιπροσώπευση.

Στην κουβανική επανάσταση 15 άνθρωποι ξεκίνησαν μόνοι τους την επανάσταση επειδή αυτό θεωρούσαν δίκαιο. Ο Ένγκελς έγραφε σχετικά: «Η επανάσταση αποτελεί ό,τι αυθεντικότερο υπάρχει. Σε αυτή, μια μερίδα της κοινωνίας επιβάλει τη θέλησή της στην υπόλοιπη με τα όπλα, τους όλμους και τα κανόνια. Δηλαδή με τα πιο αυταρχικά μέσα που θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς».

Ακόμη και σήμερα δεν υπάρχει σαφής άποψη για το τι έπρεπε να γίνει. Εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν το δίκαιο με τελείως διαφορετικούς τρόπους και σύμφωνα με τον Μαρξ θα συνεχίσουν να υπάρχουν μέχρι η επανάσταση να νικήσει και να μην υπάρχουν πλέον τάξεις, δηλαδή πλούσιοι και φτωχοί, δηλαδή λόγος για να διχάσει σε διαφορετικά δίκαια.

Για τους επαναστάτες πάντως το δίκαιο δεν εξαρτάται από πλειοψηφίες και νομιμοποιήσεις αλλά από το αν ο σκοπός είναι σωστός. Τότε ακόμη και μόνος του να έχει μείνει κανείς είναι δίκαιο να αγωνίζεται.

Σχετικό τραγουδάκι:

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=TpqyddCWGbU[/youtube]

[chArAls]

Η ερώτηση σου είναι λάθος.Σε τί να χρειάζεται η πλειοψηφία?

Δεν χρειάζεται για να πετύχεις το σκοπό σου,έχει αποδειχθεί πολλές φορές.

Τώρα αν ζητάς την πλειοψηφία για να δικαιολογήσεις ηθικά τις πράξεις σου, είναι απλό.Θα λάβεις απαντήσεις(ή θα λάμβανες αν υπήρχε μεγάλη κίνηση και ενδιαφέρον στο site ) οι οποίες θα ανήκουν είτε στην πλειοψηφία που θα σχηματιστεί είτε όχι. Άμα σε πείσει ο αριθμός των υποστηρικτών της κάθε άποψης,τότε κατά την δική σου γνώμη χρειάζεται.Αν σε πείσει ένα πολύ καλό επιχείρημα,το οποίο δεν συνάδει με την άποψη που σχηματίζεται απο την πλειοψηφία,τότε (πάλι κατά την δική σου γνώμη) δεν χρειάζεται.

[Casus_Belli]

Η απάντηση που ζητάς θα ισχύει και στην περίπτωση όπου ο Μήτσος είναι οπαδός της χρυσής αυγής, οι υπόλοιποι ψεκασμένοι ενώ ο Γιάννης ενεργό μέλος της αριστεράς για παράδειγμα;

Eστω οτι ζεις σε μια γειτονιά οπου ο Γιάννης απολαμβάνει έσοδα 10.000 ευρώ/μήνα απο εκμετάλλευση της περιουσίας του, με όλες τις ανέσεις που αυτό το γεγονός συνεπάγεται.

Λίγο πιο δίπλα, ο Μήτσος και η οικογένεια του προσπαθούν να τα βγάλουν περα με το επίδομα ανεργίας.

Εστω οτι οι περισσότεροι γείτονες βρίσκονται σε μια ενδιάμεση κατάσταση, με ενα βασικό μισθό, και για κάποιο μαγικό λόγο, ενω βλέπουν την κατάσταση του Μήτσου και κατα βάθος φοβούνται μήπως φτάσουν σε αυτήν, συνεχίζουν να πιστεύουν οτι θα γίνουν σαν τον Γιάννη ή τουλάχιστον θα το κατορθώσουν τα παιδιά τους, φτανεί να μην διαταράξουν την "φυσική ροή των πραγμάτων".

Σε αυτή τη γειτονιά, αναπτύσσεται μια ομάδα ανθρώπων που αμφισβητεί αυτή την "αλήθεια" και θεωρεί οτι αν αναδιανείμουμε τα κέρδη του Γιάννη, ολοι θα ζουν καλύτερα, ενω ο Γιάννης το μόνο που θα έχει χάσει είναι κάποιες - κατα τη γνώμη τους - παράλογες πολυτέλειες.

Η ερώτηση μου είναι οι εξης δύο:

α)Θεωρείτε οτι αυτή η μειοψηφία μπορεί να λάβει μονομερώς δράση και τι αποτελέσματα θα έχει αυτό;

β)Θεωρείτε οτι αυτή η μειοψηφία θα πρέπει να πείσει πολιτικά την υπόλοιπη γειτονιά σχετικά με αυτό το ζήτημα και, εαν ναι, αυτό νομιμοποιεί τις ενέργειες τους ενάντια στα συμφέροντα του Γιάννη;

[jakob]

Παραθέτω μερικά απο τα λόγια παραπάνω, ωστε να γράψω την άποψη μου.
Για εμένα δεν έχει σημασία ποιος γράφει τι σε ενα ανώνυμο φόρουμα, οπότε δεν θα αναφέρω τον συντάκτη της κάθε άποψης.

Χωρίς να αναφέρομαι προσωπικά στον jakob δεν είναι περίεργο που αποδεχόμαστε ο πλούσιος να αναφέρεται με το πιο επίσημο Γιάννης ενώ ο φτωχός-πληβείος με το πιο "λαϊκό" Μήτσος (λαϊκό=ακαλλιέργητο=χυδαίο με την κρατούσα άποψη)?
'Εχει ριζώσει τόσο βαθιά το αξίωμα ανθρωπος=πορτοφόλι

Δεν το σκέφτηκα πολύ, ωστε να το διαλέξω. Κατα πάσα πιθανότητα, λειτούργησε το υποσυνείδητο, κατα τον τρόπο που περιγράφεις. Βέβαια, προς υπεράσπιση μου, το κείμενο το έγραψα "λογοτεχνικά" και χωρίς να παίρνω πολιτική θέση για το πως ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να είναι τα πράγματα. Αν ανοίξεις κάποιο βιβλίο που περιγράφει τις συνθήκες ζωής των φτωχότερων στρωμάτων, μπορεί να βρεις μέσα πράγματα πολύ χειρότερα, ενω η πρόθεση του συγγραφέα να είναι ριζικά αντίθετη απο την προσβολή.

Εδω τίθεται το γνωστό θέμα περι αναπαραγωγής των στερεοτύπων της κοινωνίας μεσα μας και στους γύρω μας, που εχει νόημα μέχρι ενα σημείο, αλλά όπως και στα θέματα σεξισμού-ρατσισμού κτλ. καταλήγει σε μια αυτο-κάθαρση και λογοκρισία. Μην τολμήσεις και πεις τη λάθος λέξη, γιατί είσαι politically incorrect για τον "χώρο" σου. Εγω πιστεύω οτι οι πράξεις μιλάνε περισσότερο απο τις λέξεις.

Εξαρτάται πως αντιλαμβάνεται κανείς το δίκαιο.
Υπάρχει το δίκαιο του ισχυρού, όπως υπάρχει το δίκαιο της πλειοψηφίας, το επαναστατικό δίκαιο κ.λπ.

Το τι είναι σωστό να γίνει και τι όχι, τι είναι δίκαιο και τι δεν είναι δεν έχει αντικειμενική απάντηση. Έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται κανείς τη ζωή, τη σχέση του με την κοινωνία, την κουλτούρα του.

Σίγουρα. Ξέχασες και το δίκιο του βουνού, το δίκιο του πολέμου, την αυτο-δικία..

Ιστορικά μιλώντας και μόνο, πιστεύεις οτι υπάρχουν παραδείγματα επαναστάσεων που έγιναν ενω ακόμα ο λαός δεν ήταν έτοιμος γι' αυτές;

Βέβαια υπάρχει και κάτι ακόμα χειρότερο. Μια επανάσταση που την θέλει ο λαος, και δεν ξεσπάει ποτέ.

Η απάντηση που ζητάς θα ισχύει και στην περίπτωση όπου ο Μήτσος είναι οπαδός της χρυσής αυγής, οι υπόλοιποι ψεκασμένοι ενώ ο Γιάννης ενεργό μέλος της αριστεράς για παράδειγμα;

Ξερω γω.

Πες μας εσυ για τους πλούσιους αριστερούς και τους αδικημένους εθνικιστές, αφού εκει το πας.

Φαίνεται απο το πως θέτεις τον εναν απλό "οπαδό" της Χρυσής Αυγής και τον άλλον "ενεργό μέλος" της Αριστεράς.

[NickNafplio]

Σοβαρά τώρα, ρωτάς πόση πλειοψηφία χρειάζεται για να νομιμοποιηθεί μια κλοπή; Γιατί έτσι γενικά που το θέτεις, χωρίς να διευκρινίζεις το αν ο άνθρωπος αυτός (ή οι πρόγονοι αυτού) απέκτησε με αθέμιτα μέσα την περιουσία που κατέχει και εκμεταλλεύεται, πρόκειται απλά περί κλοπής. Θεωρητικά ο κάθε ένας μπορεί να διαπράξει μια κλοπή όπως και κάθε άλλο έγκλημα, χωρίς να ρωτήσει κανέναν. Το αν αυτό είναι ηθικά σωστό, όπως και το τι αντιμετώπιση θα πρέπει να έχει μετά ο δράστης, ας το κρίνει ο κάθε ένας από εμάς ξεχωριστά.

[jakob]

Η άποψη μου είναι η άποψη ενος παλαιότερου άνδρα, οτι η ιδιοκτησία είναι κλοπή.

Οι ανάγκες μας μπορούν πλήρως να εξυπηρετηθούν απο τη χρήση, είτε προσωπική είτε απο κοινού, όλων των υλικών αγαθών που παράγει η εργασία μας.

Βέβαια σε λαούς συνηθισμένους στη βίαιη βασιλική αυθεραισία, χωρίς αστικούς νόμους και κοινωνικό συμβόλαιο, όπου ο στρατός τους άρπαζε τη σοδειά και τα ζώα κάθε τόσο, η ιδιοκτησία φάνταζε ως ενα μέσο προστασίας απο τον κρατικό δυνάστη.

Τώρα γιατί μερικοί έχουν κολλήσει εκεί, ειδικά αν δεν είναι "μεγαλογαιοκτήμονες" της εποχής μας (=κεφαλαιούχοι) δεν το καταλαβαίνω.

Θα το θεωρούσα πιο τίμιο να πεις δεν με ενδιαφέρει, παρα να υπερασπίζεσαι και ιδεολογικά ιστορικά κατάλοιπα εποχών που το μεσο μορφωτικό επίπεδο ήταν πολύ χαμηλότερο απο το δικό σου.

[NickNafplio]

Ναι, δηλαδή τα τεράστια κέρδη της google, η οποία έγινε αυτό που έγινε κατά 99% λόγω των έξυπνων ιδεών 4-5 ανθρώπων οι οποίες "πούλησαν" στον κόσμο, θεωρείς εσύ (και αυτός ο "μεγάλος" άνδρας) πως είναι κλοπιμαία που κανονικά ανήκουν σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο; Αν ναι πάω πάσο, δε μπορεί να γίνει σοβαρή συζήτηση.

Τώρα για τα παρακάτω:

Τώρα γιατί μερικοί έχουν κολλήσει εκεί, ειδικά αν δεν είναι "μεγαλογαιοκτήμονες" της εποχής μας (=κεφαλαιούχοι) δεν το καταλαβαίνω.

Μερικοί;;; Μάλλον μεγάλωσες αποκλειστικά σε ένα περιβάλλον όπου όλοι (ή σχεδόν όλοι) ήταν κομουνιστές...

Θα το θεωρούσα πιο τίμιο να πεις δεν με ενδιαφέρει, παρα να υπερασπίζεσαι και ιδεολογικά ιστορικά κατάλοιπα εποχών που το μεσο μορφωτικό επίπεδο ήταν πολύ χαμηλότερο απο το δικό σου.

Το ποια είναι τα ιδεολογικά κατάλοιπα που έχουν καταρρεύσει, φαίνεται από τα ποσοστά των ομοϊδεατών σου σε όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη, πλήν της Ελλάδας.

[jakob]

Πίσω απο τα τεράστια κέρδη της google υπάρχει ενα κράτος που υποστηρίζει τον Αμερικάνικο επεκτατισμό, είτε αυτός είναι πολιτικός-εδαφικός-στρατιωτικός, είτε οικονομικός και πολιτισμικός.

Αν εσυ νομίζεις οτι αυτή η πολιτική, όπως και το οικονομικό σύστημα που την στηρίζει, είναι αποτέλεσμα των φοιτητών που έφτιαξαν μερικούς αλγορίθμους αναζήτησης, μάλλον κάνεις λάθος.

Στηρίζοντας το μονοπώλειο της Google με κάθε τρόπο (φοροαπαλλαγές, εξαγορές ανταγωνιστών κτλ.) η Αμερικάνικη Κυβέρνηση καταφέρνει στρατηγικούς στόχους, όπως είναι ο Παγκόσμιος έλεγχος του Διαδικτύου.

Οσο για το τελευταίο σου επιχείρημα, σε λίγο θα προσπαθείς να μας πείσεις οτι ο Justin Bieber είναι ο καλύτερος καλλιτέχνης που πάτησε το πόδι του στη Γη, με βάση την επιρροή του.

[NickNafplio]

Πίσω απο τα τεράστια κέρδη της google υπάρχει ενα κράτος που υποστηρίζει τον Αμερικάνικο επεκτατισμό, είτε αυτός είναι πολιτικός-εδαφικός-στρατιωτικός, είτε οικονομικός και πολιτισμικός.

Αν εσυ νομίζεις οτι αυτή η πολιτική, όπως και το οικονομικό σύστημα που την στηρίζει, είναι αποτέλεσμα των φοιτητών που έφτιαξαν μερικούς αλγορίθμους αναζήτησης, μάλλον κάνεις λάθος.

Στηρίζοντας το μονοπώλειο της Google με κάθε τρόπο (φοροαπαλλαγές, εξαγορές ανταγωνιστών κτλ.) η Αμερικάνικη Κυβέρνηση καταφέρνει στρατηγικούς στόχους, όπως είναι ο Παγκόσμιος έλεγχος του Διαδικτύου.

Κοίτα, υπάρχει ένα πράγμα που λέγεται ελευθερία στις συναλλαγές. Αφορά συναλλαγές μεταξύ ανθρώπων, εταιριών ή και μεγαλύτερων οργανισμών. Το ίντερνετ σαφώς έχει διαμορφωθεί από αυτές τις συναλλαγές, αλλά κανένας δε σε υποχρεώνει να το χρησιμοποιείς.

Πάντως δε σε αδικώ. Ο λαός της Ελλάδας είναι πλήρως απομονωμένος από τους λαούς της Ευρώπης σε κάθε επίπεδο, έχει μια άθλια παιδεία, έχει ένα κράτος-δυνάστη που τον ληστεύει δίχως κανένα έλεος, και πολλούς μηχανισμούς διάφορων ειδών προπαγάνδας που βασίζονται στην αμορφωσιά του και στην απομόνωσή του από τον αναπτυγμένο κόσμο. Έχω ακούσει για πολλούς έξυπνους ανθρώπους που ήταν κομουνιστές στα φοιτητικά τους χρόνια, και θεωρώ έτσι πως αν έβγαζες τη ΣΕΜΦΕ με αξιοπρεπή βαθμό και έβρισκες στη συνέχεια μια καλή δουλειά σε κάποια σοβαρή χώρα, θα άλλαζες μυαλά. Βέβαια υπήρξαν και μερικές περίεργες περιπτώσεις ανθρώπων που έκαναν καριέρα έξω, έβγαλαν και καλά λεφτά, αλλά έμειναν στα ίδια και συνέχισαν να πιστεύουν πχ ότι τα Ελληνικά ΑΕΙ είναι μια χαρά και πρέπει να μείνουν ως έχουν.

[jakob]

Θα σχολιάσω μόνο την πρώτη παράγραφο. Μιλάς για ελευθερία συναλλαγών, που μάλλον είναι κάποιο υποσύνολο της γενικότερης έννοιας της ελευθερίας του ατόμου.

Εξήγησε μου, εσυ και ο χ ολιγάρχης έχετε την ίδια ελευθερία, ειδικά οταν θα πας να δουλέψεις γι' αυτόν και θα έχει δικαίωμα ζωής (μεροκάματο) ή θανάτου (φάσμα ανεργίας) πάνω σου; Οχι.

Εχετε το ίδιο μερίδιο πολιτικής εξουσίας σε αυτή τη ζωή, εσυ ο μικρομεσαίος πολίτης, ο εφοπλιστής και ο παράνομος μετανάστης; Οχι.

μια καλή δουλειά σε κάποια σοβαρή χώρα

Που είναι αυτή η σοβαρή χώρα με τις καλές δουλειές; Ελπίζω οταν την βρείς να χτυπάς σωστά 12ωρα και να μην αντιμιλάς στο αφεντικό σου, μην σε πετάξει εξω αυτή η "πολιτισμένη" χώρα του εξωτερικού (ως παλιομετανάστη).

Διάβασε αν θες και αυτό το ηλεκτρονικό άρθρο, που προτείνεται για καπιταλιστές και για ο,τι άλλο θες εδω είμαι.

http://www.avgi.gr/article/1699320/noam ... talleusis-

[NickNafplio]

Όχι δεν έχω την ίδια δύναμη, όμως εφόσον μπορώ να ζήσω αξιοπρεπώς με αυτά που μου δίνει, δεν έχω και κανένα πρόβλημα. Δικιά του η επιχείρηση, άρα δικαιούται να βγάζει το κάτι παραπάνω. Είναι ζήτημα αλληλοσεβασμού εν γένη μεταξύ των "2 τάξεων", ο οποίος πηγάζει από τη γενικότερη παιδεία και νοοτροπία του εκάστοτε λαού (αφού αυτός εκλέγει και τις κυβερνήσεις που νομοθετούν).

Υπάρχουν βέβαια και κλάδοι όπως το investment banking όπου δουλεύουν και 100 ώρες την εβδομάδα με αντάλλαγμα απίστευτα μεγάλους μισθούς. Προσωπικά το βρίσκω απαίσιο, αλλά σε κάποιους αρέσει και πάνε, δικαίωμά τους.

Κατά τ' άλλα η γενικότερη εικόνα που μου περιγράφεις είναι μπουρδολογία Ελλήνων κομουνιστών και τίποτα παραπάνω. Και δεν πρόκειται να διαβάσω άρθρο της Αυγής γιατί το θεωρώ χάσιμο χρόνου. Χάσιμο χρόνου είναι επίσης η συζήτηση με έναν επαγγελματία κομουνιστή, αλλά εσύ δε μου φαίνεσαι για τέτοιος. Πιο πολύ για άτομο με άγνοια μου κάνεις, και αν έχω δίκιο τότε καλό θα ήταν για αρχή να πας σε μια διάλεξη του portal room και να μιλήσεις με απόφοιτους του ΕΜΠ που δουλεύουν στο εξωτερικό.

[papagalakos II]

Σίγουρα. Ξέχασες και το δίκιο του βουνού, το δίκιο του πολέμου, την αυτο-δικία..

Ιστορικά μιλώντας και μόνο, πιστεύεις οτι υπάρχουν παραδείγματα επαναστάσεων που έγιναν ενω ακόμα ο λαός δεν ήταν έτοιμος γι' αυτές;

Βέβαια υπάρχει και κάτι ακόμα χειρότερο. Μια επανάσταση που την θέλει ο λαος, και δεν ξεσπάει ποτέ.

Δεν τα ξέχασα. Είπα, "και λοιπά".

Εννοείς επαναστάσεις όπου ο λαός δεν ήταν έτοιμος να συμμετάσχει ή που δεν ήταν έτοιμος να αντιληφθεί καν την φιλοσοφία τους;
• Ιστορικά δεν μπορώ να θυμηθώ καμία επανάσταση που έγινε από όλο το λαό, ή μεγάλο μέρος του. Όπως την είχε περιγράψει και ο Ένγκελς μια επανάσταση είναι για πολλούς λόγους μια πράξη μειοψηφιών.
• Τώρα για την αντίληψη της φιλοσοφίας τους δεν χρειάζεται να πάμε σε επαναστάσεις. Εδώ όταν ο Αντρέας Παπανδρέου νομιμοποιούσε τον πολιτικό γάμο παραμερίζοντας τον εκκλησιαστικό η οπισθοδρομική ελληνική κοινωνία είχε αντιδράσει.

Επομένως για να σου απαντήσω κατά τη γνώμη μου ναι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όχι απλώς υπάρχουν επαναστάσεις που έγιναν ενώ ο λαός δεν ήταν έτοιμος γι αυτές αλλά είναι και πολλές.

Μια γνωστή ρήση λέει πως κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει. Πιθανόν όχι μόνο επειδή την ψηφίζει αλλά μπορεί και επειδή δεν κάνει κάτι για να φύγει. Αν ένας λαός θέλει μια επανάσταση αλλά δεν κάνει τίποτα γι αυτή τότε είναι άξιος της μοίρας του.

Σοβαρά τώρα, ρωτάς πόση πλειοψηφία χρειάζεται για να νομιμοποιηθεί μια κλοπή;

Όπως βλέπεις ζούμε σε μια εποχή και μια χώρα όπου ακόμη και μια πλειοψηφική απόφαση μπορεί να εξακολουθήσει να θεωρείται κλοπή. Δηλαδή η αξία της πλειοψηφίας και της δημοκρατίας (του δίκαιου των πολλών) μπαίνει σε δεύτερη μοίρα έναντι μερικών νόμων (του δίκαιου του ισχυρού).

Αυτό δεν είναι ούτε αντικειμενικό ούτε επιδέχεται απάντησης. Αφορά την αντίληψη που έχει ο καθένας για τη ζωή, τις αξίες, τον κόσμο εν γένει, καθώς επίσης αφορά και την αντίληψή του γενικά.

Προσωπικά έχω καταλήξει στο εξής συμπέρασμα. Αν ρωτήσω τη γιαγιά μου που ζει ακόμα μπορεί να μου πει ιστορίες που της είχε πει όταν ήταν μικρή η δική της γιαγιά από όταν ήταν μικρή. Αυτό χρονικά είναι λίγο μετά τον μεσαίωνα.

Τι θέλω να πω με αυτό. Ο μεσαίωνας δεν είναι μακριά. Ούτε χρονικά, ούτε ιστορικά, ούτε ως κουλτούρα. Υπάρχουν ακόμη ομάδες αστοιχείωτων που πολιορκούν με δαυλούς θέατρα, διευθυντές σχολείων που απαγορεύουν αρχαίους φιλοσόφους και συμφοιτητές μας που θεωρούν την αξία της ιδιοκτησίας και των νόμων υπεράνω της αξίας των πολλών και του δίκαιου.

Μπορείς να βγάλεις τα συμπεράσματα σου λοιπόν αν σε αυτές τις συνθήκες έχει σημασία η πλειοψηφία, το δίκαιο, πως θα τα ιεραρχήσεις αυτά και τι απ' αυτά είναι εν τέλει δίκαιο και σωστό.

Να θέσω κι εγώ έναν προβληματισμό; Αναρωτιέσαι αν χρειάζεται η πλειοψηφία. Εγώ αναρωτιέμαι, έχει αξία η άποψη μιας πλειοψηφίας που έχει σχηματιστεί από την προπαγάνδα και την καταστολή μιας μειοψηφίας;

Η παρακάτω εικόνα δυστυχώς δεν είναι από τον "μακρινό" μεσαίωνα. Είναι από το κοντινό 2013, από ένα κάλεσμα με δαυλούς ενάντια σε ένα θέατρο, ενός κόμματος που μάλλον συγκεντρώνει 10%.