Λογοτεχνία - Ποίηση

[O_Xamenos]

Εδώ θα μπορούμε να ποστάρουμε αγαπημένους στίχους από ποιήματα ή αποσπάσματα απο λογοτεχνικά έργα!!!

ξεκινάω με ένα θεατρικό μονόλογο από το έργο του Σ. Μπέκετ "Περιμένωντας τον Γκοντό".

ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ: Μήπως κοιμόμουνα,όταν οι άλλοι υπόφεραν;μήπως κοιμάμαι τώρα;Αύριο άμα ξυπνήσω,ή θα νομίζω οως ξύπνησα,τι θα πώ για τούτη τη μέρα;Ότι εγω και ο φίλος μου ο Εστραγκόν καθόμασταν σε τούτο το μέρος ,μέχρι να νυχτώσει, και περιμέναμε τον Γκοντό; Ότι πέρασε ο Πότζο με τον αχθοφόρο του και μας μίλησε;Μάλλον...Πόση όμως αλήθεια θα υπάρχει σ'όλα αυτά; (ο Εστραγκόν αφου πάλεψε να βγάλει τις αρβύλες του αποκοιμήθηκε,ο Βλαδίμηρος τον κοιτάζει) Αυτός δε θα ξέρει τίποτα.Θα μου πει για τις κλωτσιές που έφαγε κι εγώ θα του δώσω ένα καρότο.(Παύση).Καβάλα σ'ένα τάφο και δύσκολη γέννα.Στον πάτο του λάκκου, με το πάσο του ,ο νεκροθαύτης βάζει μπρος τον εμβρυουλκό.Έχουμε καιρό να γεράσουμε.Ο αέρας αντιλαλεί τις κραυγές μας.Αλλά η συνήθεια είναι σπουδαίος σιγαστήρας.(ξανακοιτάζει τον Εστραγκόν)Και εμένα με κοιτάζει κάποιος τώρα,και για εμένα υπάρχει κάποιος που λέει,Κοιμάται ,δεν ξέρει τίποτα,ασ'τον να κοιμηθεί...Δεν μπορώ να συνεχίσω...Τι είπα;[/b]

[not-paranoid]

Μ'αρέσει!
Γράφω αποσπάσματα από "το ξύλινο παλτό" της Κατερίνας Γώγου.

Κάθομαι και γράφω
όπως οι οριστικά τρελοί στα χέρια του δημοσίου.
Παραλήπτης
η αγία Ανύπαρχτη
κι ένας πολύ δικός μου
περασμένος οριστικά
σ'ένα καμένο κατάλογο αγνοουμένων.
[...]
Δεν έχω κανένα συναίσθημα
Δεν αυτοθαυμάζομαι ούτε αυτολυπούμαι.
Μόνο παρατηρώ
τα ρετσίνια που στάζουν από τα πλευρά μου
και μια μύγα που επίμονα σκότωσα
γιατί πολύ με ενοχλούσε.
Γράφω επίσης ενώ παρατηρώ
ένα ξανθό μωρό μόλις 2 χρονώ
που μόλις του φυτρώνει ένα στενό μουστακάκι.
Δεν το βλέπει κανείς.
[...]
μοιάζει ήσυχο αφοδεύει
κοιτάζοντας τα πόδια μου
που βγάζουν ρίζες
ξέρει πως από όλα πιο πολύ τα δέντρα μισώ
γιατί είναι ακίνητα
έχει δει
τα μάτια μου να γίνονται φύλλα
ίσως φοβάται λίγο την τελευταία μου αντίδραση
[...]

[carpe diem]

Tα ποιήματα είναι τόσο δύσκολα, το ξέρετε...
Κι αν σηκώσεις τις λέξεις, είναι τόσο θλιμμένα...
σαν δάχτυλα που πόνεσες μια νύχτα με αγωνίες.
Ένα ποτάμι είναι ένας ξένος που κρύβετε, το ξέρετε...
Τη μέρα πηγαίνει στη θάλασσα.
Το απόγευμα λουφάζει ακίνητο
σαν αγρίμι που πέρασαν δίπλα του κυνηγοί.
Ο ποιητής, ένας δήθεν αδιάφορος
που κρύβει τα χέρια του στις τσέπες...

Γ.Μαρκόπουλος

[Νάξιος]

Οι μουσικοί αριθμοί

Χωρίς τη μαθηματική τάξη, δεν στέκει
τίποτα:  Ούτε ουρανός έναστρος, ούτε ρόδο. Προπαντώς ένα ποίημα.
Κ' ευτυχώς ότι μ' έκανε η μοίρα μου
γνώστη των μουσικών αριθμών,
ότι κρέμασε μιαν ακτίναν επι πλέον
το άστρο της ημέρας στην όρασή μου
και κάνοντας το γόνατά μου τραπέζι
εργάζομαι, ως να ' ταν να φτιάξω
έναν έναστρο ουρανό, ή ένα ρόδο.

Νικηφόρος Βρεττάκος

[loukas athanasiou]

Πάντως θλίβομαι απ'το γεγονός ότι η ποίηση είναι τόσο ακατανόητη ώρες ώρες.Ποιος ο λόγος να γράψεις κάτι που κανείς δε θα μπει στο κόπο να ερμηνέψει?Στο κάτω κάτω αυτό υπονομεύει την επικοινωνία αφού την καταστεί προνόμιο των διανοούμενων.Προσέξτε δεν εννοώ άτομα ανώτερης ευφυίας αλλά ειδικους του χώρου.Βέβαια υπάρχουν και τα ψώνια που αυτοαποκαλούνται ποιητές και συνθέτουν γραφικές ασυναρτησίες ή σχολιάζουν με ύφος εμπειρογνώμονα κείμενα απρόσιτα για τους ίδιους και την νοημοσύνη τους.Σοβαρευτείτε, ασχολειθήτε πιο εμπεριστατωμένα και μην εκφέρετε γνώμη τόσο ελαφρόμυαλα

[pao132003]

Μπορείς πάντα να διαβάσεις και μια ερμηνεία αυτού που διάβασες ή είδες (αν πρόκειται για πίνακα π.χ.) και τελικά να το απολαύσεις περισσότερο. Εγώ πάντως αυτής της άποψης είμαι.

[carpe diem]

Εγώ θα μείνω στην ερώτηση που έθεσες...

Ποιος ο λόγος να γράψεις κάτι που κανείς δε θα μπει στο κόπο να ερμηνέψει?

και θα σου πω ότι με αυτή τη λογική δεν πρέπει να κάνεις, να λες κτλ τίποτα από αυτά που οι άλλοι δεν θα καταλάβουν! Προεξοφλώντας κάποιες καταστάσεις. Η ποίηση, για μένα, είναι ένας τρόπος που φαίνεται πιο ρομαντικός, πιο ευαίσθητός, πιο λεπτός -αν θες- να "πεις" κάποια πράγματα. Αλλά μερικές φορές γίνεται και πολύ σκληρός, καυστικός, ερειστικός και έτσι εμβαθύνεις. Συμφωνώ ότι μπορεί να είναι δύσκολο να καταλάβεις τα πάντα αλλά ίσως δεν είναι και το ζητούμενο! Κάποιοι γράφουν απλά και μόνο για να προβληματίσουν... Την αφορμή! Άλλωστε υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία συλλογών πολιτικού, κοινωνικού, ψυχαγωγικού....ενδιαφέροντος.

Όπως τα πεύκα
κρατουνε τη μορφή του αέρα
ενώ ο αέρας έφυγε, δεν είναι εκεί
το ίδιο τα λόγια
φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου
κι ο άνθρωπος έφυγε, δεν είναι εκεί...

Γ.Σεφέρης

[O_Xamenos]

ισως καποια πραγματα να μην γινεται να τα ερμηνευσεις...απλα να τα αισθανθεις... μια αλληλουχια λεξεων ειναι ικανη να σου διεγηρει αισθηματα, οχι μονο στην ποιηση αλλα και σε καθε αλλη μορφη τεχνης...
καποιοι ισως να μην μπορεσαν ποτε να "καταλαβουν" εναν ν-διαστατο χωρο, ομως η διασθηση τους και η αισθαντικοτητα τους βοηθησαν να τον αισθανθουν

[Angeliki]

Ενόψει των (παγκόσμιων) εορτασμών για το 2008 στριφογυρίζει τις τελευταίες μέρες στο μυαλό μου ένα ποιήμα του Μπρεχτ :

ΤΟ ΑΛΛΑΓΜΑ ΤΗΣ ΡΟΔΑΣ
-Der Radwechsel-
Στης δημοσιάς τον όχθο κάθομαι,
κοιτάω τον οδηγώ ν'αλλάζει ρόδα.
Δε μ'αρέσει ο τόπος απ'όπου ήρθα.
Δε μ'αρέσει ο τόπος όπου πάω.
Γιατί,λοιπόν,βλέπω το άλλαγμα της ρόδας
έτσι ανυπόμονα;
ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ,1950

[vampinthe]

Ποια επικοινωνία και μ@λ@κίες ρε παιδιά με δουλέυετε?
Η ποίηση δεν είναι για να υπηρετεί την επικοινωνία...πόσο μάλλον η Τέχνη...
Δεν καταλαβαίνω πως ξαφνικά γίναμε τόσο αλτρουιστές...
Μάλιστα, είμαι πεπεισμένος ότι καμία ανθρώπινη εκδήλωση δεν κάνει παρά να εξυπηρετεί εγωιστικές ανάγκες, αναγκάιες για την επιβίωση του καθενός...
Δύο είναι οι λόγοι να γράψεις ποίηση 1) να βγάλεις αυτά που έχεις μέσα σου, για πάρτη σου...άλλωστε δεν είναι λίγοι εκείνοι που δεν δημοσιεύουν τα λογοτεχνικά τους πονήματα.
2) να βγάλεις γκόμενα (το οποίο εντάσσεται στην παραπάνω κατηγορία, βλέπε ορμή προς εξιδανίκευση, βλέπε επιβίωση, βλέπε εξυπηρέτηση ατομικών αναγκών.)

[drcypher]

Μάλιστα, είμαι πεπεισμένος ότι καμία ανθρώπινη εκδήλωση δεν κάνει παρά να εξυπηρετεί εγωιστικές ανάγκες, αναγκάιες για την επιβίωση του καθενός...

Περίεργο... ίσως ποτέ δεν έχεις συγκινηθεί μέχρι δακρύων από μουσική ή ανατριχιάσει από στίχους ενός ποιήματος ή ενός τραγουδιού. Μάλλον εκείνη τη στιγμή δεν υπάρχει κάποιου είδους επικοινωνία, αλλά σύμφωνα με τη θεωρία σου εσύ και ο καλλιτέχνης αυνανίζεστε ταυτόχρονα (ή κάτι εξίσου πριμιτιβιστικό).

Δύο είναι οι λόγοι να γράψεις ποίηση 1) να βγάλεις αυτά που έχεις μέσα σου, για πάρτη σου...άλλωστε δεν είναι λίγοι εκείνοι που δεν δημοσιεύουν τα λογοτεχνικά τους πονήματα.
2) να βγάλεις γκόμενα (το οποίο εντάσσεται στην παραπάνω κατηγορία, βλέπε ορμή προς εξιδανίκευση, βλέπε επιβίωση, βλέπε εξυπηρέτηση ατομικών αναγκών.)

Δεν έχω καμία διάθεση να υπεραπιστώ διάφορους που βγαίνουν και προτάσσουν τα καλλιτεχνικά τους αισθήματα, γιατί περιέργως έχει γεμίσει ο τόπος δήθεν. Παρόλα αυτά θεωρώ πως οι δυο επιλογές που επιτρέπεις κάτω από τον τίτλο "κίνητρα της ποίησης" είναι μάλλον τα δυο πράγματα που ορίζουν εσένα προσωπικά. Μπορώ να σε φανταστώ (αν και δε σε γνωρίζω) σε αντίστοιχες συζητήσεις να λες π.χ. "ποδόσφαιρο παίζεις είτε για να ξεδώσεις είτε για να βγάλεις γκόμενα", "μουσική παίζεις είτε για να εκφραστείς είτε για να βγάλεις γκόμενα", "δουλεύεις είτε για να αισθάνεσαι εσύ καλά είτε για να μπορείς να βγάλεις γκόμενα". Ίσως μια ευσύνοπτη παράθεση της κοσμοθεωρίας σου (έστω και σε μορφή εσωτερικού σου μονολόγου) καταδείκνυε ότι δεν έχεις εν γένει πολύ περισσότερα πράγματα στο μυαλό σου. Γιατί αν τα είχες αν μη τι άλλο η τέχνη θα τα αναδείκνυε... Είναι βλέπεις ένα από τα λίγα πράγματα που μας ξεχωρίζουν από τα ζώα (εκείνα που νιώθουν μόνο το εγωιστικό ένστικτο της επιβίωσης).

Τέλος πάντων, το συμπέρασμά μου είναι πως η οπτική σου στο θέμα (αν όχι γενικά) φαίνεται πολύ περιορισμένη για να τα βάζεις έστω και με τους δήθεν, ακόμα και με τους πλέον απαίδευτους που απλώς πουλάνε μούρη αναμασόντας ή ψευτογράφοντας μερικές αράδες στίχων... Και εγώ μαζί σου στο κράξιμο, αλλά προσπάθησε τουλάχιστον παράλληλα να αναδείξεις μια εναλλακτική ερμηνεία που να αξίζει να τη διαβάσει κανείς -πόσο μάλλον να την αποδεχτεί

Ελπίζω τουλάχιστον να έχεις ήδη βρει γκόμενα... δύσκολοι καιροί να ξεκινήσεις νταλαβέρια με την ποίηση


ps: Καλωσήρθες btw

[obelix]

Ποια επικοινωνία και μ@λ@κίες ρε παιδιά με δουλέυετε?
Η ποίηση δεν είναι για να υπηρετεί την επικοινωνία...πόσο μάλλον η Τέχνη...

κ εσύ όμως μπήκες στον κόπο να επικοινωνήσεις...

[antony07]

Σύμφωνα με τα τεκταινόμενα, θεωρώ ποίηση το παρακάτω (που φαντάζομαι εκφράζει πλήρως τον φίλο μας):

Η ΛΥΣΗ
Ποίηση: Νίκος Καρβέλας (αυνανιζόμενος)

Γαμώ τα λεφτά γαμώ το φαΐ
γαμώ την ηδονή κανείς δεν τολμά
κανείς δεν μπορεί να τους αντισταθεί

Μην την ψάχνεις αλλού μία είναι η λύση
τα λεφτά, το φαΐ και το γαμήσι (4)

Δυνατά φώναξέ το (3)

Μην την ψάχνεις αλλού μία είναι η λύση
τα λεφτά, το φαΐ και το γαμήσι (2)

Πέθανε το πνεύμα κατάλαβέ το
Πέθανε το πνεύμα Θεός 'χωρέσ 'το
Ξέχνα το το πνεύμα, φίλε μου χέστο
Μίλα μου για ύλη, όλα είναι ύλη
Μίλα μου για ύλη αν θες να 'μαστε φίλοι
Μη μιλάς, μη μιλάς για τίποτα άλλο
Δεν υπάρχει, δεν υπάρχει τίποτα άλλο
Μη μου τα ζαλίζεις φίλε άλλο
Μη μου μιλάς για ανθρώπινα ιδεώδη
Σ' αυτόν τον κόσμο μια ζωή θα κυβερνάει
Η μ@λ@κία αυστηρά κι η Έφη Θώδη

Μην την ψάχνεις αλλού μία είναι η λύση
τα λεφτά, το φαΐ και το γαμήσι (2)

Σκίσε το Πιστεύω, τα ποιήματά σου,
κατέβασε τις όπερες και τα βρακιά σου
Αυτή είναι η εποχή της κοπρολαγνείας
άσ' τ' αριστουργήματα και πούλα τα σκατά σου

Μην την ψάχνεις αλλού μία είναι η λύση
τα λεφτά, το φαΐ και το γαμήσι (2)

Δυνατά φώναξέ το (3)

Μην την ψάχνεις αλλού μία είναι η λύση
τα λεφτά, το φαΐ και το γαμήσι (4)

Α........
Τα λεφτά, το φαΐ και το γαμήσι (3)


Καλή χρονιά και καλά μυαλά!

[Angeliki]

Ήθελα να απαντήσω εκτενώς στον vampinthe αλλά ευτυχώς με κάλυψαν ο drcypher και οι υπόλοιποι. Να προσθέσω μόνο ότι ακόμα κι αν δεχόταν κανείς ότι τα κίνητρα της Τέχνης και της Ποίησης είναι καθαρά εγωιστικά(ναι,ναι, πράγματι το ένστικτο της επιβίωσης-αυτοσυντήρησης είναι καθοριστικό και θεμελιώδες), πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι και η ανάγκη επικοινωνίας είναι κάτι εγωιστικό, μια και εν τέλει βασίζεται επίσης στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Κάνεις δεν μπορεί να επιβιώσει μόνος .Η ίδια η αυτοσυντήρηση μας σπρώχνει στην επικοινωνία- ακόμα κι αν δεχτούμε ότι κάποιος δημιουργεί με το εγωιστικό κίνητρο "να βγάλει κάτι από μέσα του" όπως λέει ο vampinthe, αυτοί που διαβάζουν/βλέπουν το έργο του αναγνωρίζουν σ'αυτό κομμάτια από τον εαυτό τους. ΑΥΤΟ ΛΕΓΕΤΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ και κάπως έτσι μέχρι σήμερα χτίστηκε αυτό που ονομάζουμε ανθρώπινος πολιτισμός.

Να υπενθυμίσω τέλος το εξής:

Εδώ θα μπορούμε να ποστάρουμε αγαπημένους στίχους από ποιήματα ή αποσπάσματα απο λογοτεχνικά έργα!!!

Συνεπώς αυτό το topic αφορά αυτούς που ενδιαφέρονται και/ή καταλαβαίνουν δυο-τρία πραγματάκια από λογοτεχνία και ποίηση.
Όσοι-εξαιτίας υπερβολικά περιορισμένου πνευματικού & συναισθηματικού επιπέδου-αφορίζουν όσα δεν καταλαβαίνουν κι έχουν τη γνώμη του vampinthe για ένα τέτοιο σημαντικό κομμάτι του παγκόσμιου πολιτισμού ,παρακαλούνται να την εκφράσουν αλλού, και να μην ξεφυτρώνουν στα topics που δεν τους παίρνει απασχολώντας μας με τις σαχλαμάρες τους.

[vampinthe]

Ακόμα όμως δε μου εξηγήσατε γιατί ασχολούμαστε με την Τέχνη...
Και γιατί σας εξοργίζει τόσο πολύ η σκέψη ότι λίγο κρέας ανάμεσα στα σκέλια μας κατευθύνει κάθε πτυχή της ζωής μας-πόσο μάλλον μια τόσο μεγάλη πτυχή όπως είναι η Τέχνη, που πέσατε πάνω μου με μένος 100 πεινασμένων λύκων? Να μου πεις...όταν τα έλεγε και ο Φρόυντ...είχε και αυτός ορκισμένους πολεμίους...και αυτή τη στιγμή δεν θέλω σε καμία περίπτωση να με συγκρίνω με την αυτού μεγαλιότητα...απλά να σας παραθέσω ότι...
Όταν ο άνθρωπος δεν έχει κάποια ορμή να εξιδανικέυσει... Κάνει απολύτως τίποτα σε (φαινομενικά) αλτρουιστικό επίπεδο. Αλλά και όταν μεταβαίνει τελικά σε αλτρουιστικές ενέργειες...δεν αποσκοπεί (άμμεσα αλλά συνήθως έμμεσα) παρά να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές του ορμές ! Να ******** ! Να το μουσκέψει αδέρφια !
Βάλτε τα με τον Φρόυντ τώρα ********!